قرآن، متعلق به همه ی انسانها در هر عصری

«وَ مَا اُنزِلَ إِلَیْنَا»؛ مصداق بارز «مَا اُنزِلَ»، قرآن کریم بوده[1] و کنایه از این سخن دارد که قرآن برای همهی انسانها نازل شده است. واژه ی «إلَینا» دلالت بر این نکته میکند که قرآن کریم محدود به هیچ عصر و زمانی نیست. چنانکه حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نیز فرمود: «فَتَجَلَّى لَهُمْ سُبْحَانَهُ فِی کِتَابِهِ مِنْ غَیْرِ أنْ یَکُونُوا رَأوْهُ...»،[2] خطاب الهی فعلیت دارد و انسانها در هر عصری، احساس می کنند که خداوند هماکنون آنها را مورد خطاب قرار داده و با آنان سخن می گوید. شاهد این سخن را باید در کلمات معصومین جستجو نمود، همچنانکه در کلامی به نقل از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام این گونه می خوانیم: «اگر خطابِ «قُولُوا آمَنَّا» را خواندید یا شنیدید، فوراً‌ بگویید: «آمَنَّا»، و اگر دستوری مانند سجده را خواندید مناسب است که به سجده بروید».[3] و نیز؛ در بیانی از حضرت امام صادق علیه السلام چنین آمده است: «با قرائت «یَا أیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا»، لبّیک بگوئید».[4]