همواره و در همه ی حالات، قرین اسلام بودن
«فَلا تَمُوتُنَّ إلا وَ أنتُم مُّسْلِمُونَ»؛ حرف فاء در «فَلا تَمُوتُنَّ» برای تفریع، و لهذا جمله ی مزبور تفریعیه است.[1] همچنین، کلمه ی «لا تَمُوتُنَّ» صیغهی جمعِ مخاطب- نهی ارشادی[2]- از فعل مضارع و با نون تأکید است[3] و چنین معنای میشود: «پس نباید که بمیرید». همچنین؛ واو در «وَ أنتُم» حالیه و «أنتُم» مبتدا، «مُسلمِوُن» خبر آن و جملهی حالیه است. اصل جمله چنین است: «لا تَمُوتُنَّ إلّا مُسلِمین».[4]
مرگ و حیات از امور غیر اختیاری بشر به شمار میرود و نهی از امر غیر اختیاری جایز نیست، بلکه تکلیف باید متوجه امر اختیاری شود؛ بنابراین، بازگشت امر غیر اختیاری به اختیار خواهد بود و آن اختیار، اسلام میباشد. همواره با اسلام باشید تا هر زمان که مرگ شما را در نوردید در حال اسلام و تسلیم بوده باشید. پس نهیِ این آیه، از ترک اسلام است تا هر زمان که مرگ شما در بر گرفت با اسلامِ شما مقرون گردد.
