دلیل نقلی بر عصمت امام علیه السلام
دلایل نقلیِ متعددی از آیات و روایات، برای لزوم عصمت امام علیه السلام وجود دارد که تنها به دو مورد اشاره میشود:
الف) آیهی اولی الامر
خدای تعالی در آیه ی 59 از سورهی نساء می فرماید: «أطِیعُوا اللّهَ وَ أطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ».
این آیه ی شریفه بدون هیچگونه قید و شرطی بر وجوب اطاعت از اولی الامر دلالت دارد و در آیات دیگر هم چیزی که مدلول این آیه را مقید کند نیامده است. معنای آیه ی شریفه این نیست که اولی الامر را در جایی که معصیت نکنند و تا جایی که به خطایشان واقف نشدید، اطاعت کنید و هرگاه خطایی دیدید آن را با قرآن و سنت پیغمبر صل الله علیه و آله راست نمایید. چه این که خداوند قیدهای واضحتر از این را- که به مراتب پایینتر از اطاعتِ مفترضه ی امام علیه السلام است- در برخی از آیات خویش بیان نمود. چنانکه فرمود: «وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حُسْناً» لکن با این قید که «وَ إِنْ جاهَداکَ لِتُشْرِکَ بِی ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما»«عنکبوت/8».[1]
ب) حدیث ثـقلین
پیامبر گرامی اسلام صل الله علیه و آله فرمود: «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِی کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی فَإِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْض».[2]
در این حدیثِ شریف، کتاب و عترت در کنار یکدیگر محور هدایت به شمار آمدهاند. همچنین؛ در این روایت بر جدایی ناپذیریِ قرآن و عترت تأکید شده است. بنابراین اگر أهلِ بیت علیهم السلاممعصوم از گناه و خطا نبودند، پیروی از آنان همواره موجبِ هدایت نمیگردید و جدایی ناپذیری آنان از قرآن، معنای روشنی نمی یافت.[3]
