دلیل بر مخلوق بودن قرآن کریم در آیه ی 106 سوره ی بقره
«مَا نَنسَخْ مِنْ ءَایَةٍ أوْ نُنسِهَا نَأتِ بِخَیر»؛ به دو دلیل میتوان ادعا نمود؛ قرآن، مخلوق خداوند بوده و قدیم و أزلی نیست:
الف) اگر قرآن کریم أزلی باشد لازمه اش این خواهد بود که ناسخ و منسوخی نداشته باشد، چنانکه از کلمه ی «نَنسَخْ... أوْ نُنسِهَا» نیز چنین استفاده میشود که قرآن أزلی نیست زیرا ناسخ، متأخر از منسوخ است. از اینرو تقدیم منسوخ بر ناسخ ایجاب میکند که قرآن، کلامی حادث باشد.[1]
ب) عنوانِ «خَیر» در جمله «نَأتِ بِخَیْرٍ»، نشانه ی مخلوق بودن قرآن است. به جهت آن که اگر قرآن قدیمی و ازلی میبود آنگاه دیگر هیچ آیه ای را نمیتوانستیم «خَیر» بنامیم؛ زیرا- چنانکه مرحوم طبرسی در بیان این واژه فرمود- مقصود جمله ی مزبور چنین خواهد بود: بهتر از آن را برای شما در زمانِ دوّم میآوریم؛ یعنى آن آیه برای شما در زمانِ دوّم- نسبت به زمانِ اول- از لحاظ مصلحت، بهتر یا مانند آن است.[2]