بر آستان حضرت دوست

مطالب علمی و مذهبی
شنبه, ۲۹ مهر ۱۳۹۶، ۰۱:۵۵ ب.ظ

پاسخ قرآن به بهانه­ی یهود در آیه ی 97 سوره ی بقره

قرآن کریم، در پاسخ به این سخن و بهانه ­ی سخیف یهود که «ما با جبرئیل دشمن هستیم!»- چنان­که در بند پیشین بیان شد- چهار جواب می­دهد:

الف) «قُلْ مَن کَانَ عَدُوّاً لِّجِبْرِ‌یلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلىَ‏ قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ»؛ ای پیامبر صل الله علیه و آله به اینان بگو: هر کس دشمن جبرئیل علیه السلام است در واقع دشمن خداست. زیرا جبرئیل علیه السلام  تنها واسطه­ی نزولِ کتاب، به امر خدا- و نه از جانب خود- بر قلب پیامبر صل الله علیه و آله بوده است،[1] او از خود سخن مستقلی نداشته و شأن و منزلتش فقط امتثال امر خداست.[2]

ب) «مُصَدِّقاً لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ»؛ آنچه جبرئیل علیه السلام می­آورد، همان مطالبی است که در کتُب پیامبران سابق- و از جمله تورات- بوده است.[3] چنان­که قرآن کریم نیز همانند سایر کتاب­های آسمانی مؤیّد پیامبران پیشین و محتوای آن موافق[4]- و نه تکذیب کننده- با آن توراتی است که در نزد شما وجود دارد.[5] و معارف و احکام تورات را تکمیل می­کند.[6]

بنابراین، اولاً؛ کفر ورزیدن به آن چیزی که کتاب آسمانیِ شما را تایید می­کند، چه معنایی دارد؟![7] و ثانیاً؛ دشمنی با جبرئیل علیه السلام - که وظیفه و مأموریتش تشریح شد- غیر از دشمنی با صُحف الهی و با خود تورات چه چیز دیگری می­تواند باشد؟![8]

ج) «هُدًی... لِلْمُؤْمِنِین»؛ جبرئیل علیه السلام  حامل قرآنی است که هدایت را برای مؤمنین به أرمغان آورده است.[9] زیرا هدایت یعنی خیرخواهی، پس جبرئیل علیه السلام  نیز همچون میکائیل علیه السلام  خیرخواه شما خواهد بود.

د) «وَ بُشْرَى‏ لِلْمُؤْمِنِین»؛ جبرئیل علیه السلام  پیام­آورِ بشارت، از جانب خدای سبحان است، انسان عاقل چگونه می­تواند از بشارت، اغماض و چشم­ پوشی کند.[10]

حاصل آن که؛ دشمنی و خصومت با جبرئیل علیه السلام - در حالی که او نازل کننده­ ی وحی الهی است- به معنی دشمنی و بغض با وحی الهی و در نهایت دشمنی با خداوند است.[11]



[1]. طبرسى، فضل بن حسن‏(1372هـ ش)ج‏1، ص325؛ همچنین، ر.ک: طباطبایى، سید محمد حسین‏(1417هـ ق)ج‏1، ص229.

[2]. ر.ک: طیب، سید عبدالحسین‏(1378هـ ش)ج‏2، ص116.

[3]. ر.ک: جوادی آملی، عبدالله(1385هـ ش)ج5، ص594.

[4]. بغوى، حسین بن مسعود(1420هـ ق)ج‏1، ص145.

[5]. طبرسى، فضل بن حسن‏(1372هـ ش)ج‏1، ص325.

[6]. حسینى همدانى، سید محمد حسین(1404هـ ق)ج‏1، ص264.

[7]. طباطبایى، سید محمد حسین‏(1417هـ ق)ج‏1، ص229.

[8]. ر.ک: جوادی آملی، عبدالله(1385هـ ش)ج5، ص594.

[9]. ر.ک: طباطبایى، سید محمد حسین‏(1417هـ ق)ج‏1، ص229.

[10]. همان.

[11]. صادقى، تهرانى محمد(1419هـ ق)ص15؛ همچنین، ر.ک: طنطاوى، سید محمد(1407هـ ق)ج‏1، ص219؛ و نیز، ر.ک: قرطبی، محمد بن احمد(1364هـ ش)ج‏2، ص36.



نوشته شده توسط سعید شریف دینی
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم

بر آستان حضرت دوست

مطالب علمی و مذهبی

قرآن کریم، در پاسخ به این سخن و بهانه ­ی سخیف یهود که «ما با جبرئیل دشمن هستیم!»- چنان­که در بند پیشین بیان شد- چهار جواب می­دهد:

الف) «قُلْ مَن کَانَ عَدُوّاً لِّجِبْرِ‌یلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلىَ‏ قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ»؛ ای پیامبر صل الله علیه و آله به اینان بگو: هر کس دشمن جبرئیل علیه السلام است در واقع دشمن خداست. زیرا جبرئیل علیه السلام  تنها واسطه­ی نزولِ کتاب، به امر خدا- و نه از جانب خود- بر قلب پیامبر صل الله علیه و آله بوده است،[1] او از خود سخن مستقلی نداشته و شأن و منزلتش فقط امتثال امر خداست.[2]

ب) «مُصَدِّقاً لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ»؛ آنچه جبرئیل علیه السلام می­آورد، همان مطالبی است که در کتُب پیامبران سابق- و از جمله تورات- بوده است.[3] چنان­که قرآن کریم نیز همانند سایر کتاب­های آسمانی مؤیّد پیامبران پیشین و محتوای آن موافق[4]- و نه تکذیب کننده- با آن توراتی است که در نزد شما وجود دارد.[5] و معارف و احکام تورات را تکمیل می­کند.[6]

بنابراین، اولاً؛ کفر ورزیدن به آن چیزی که کتاب آسمانیِ شما را تایید می­کند، چه معنایی دارد؟![7] و ثانیاً؛ دشمنی با جبرئیل علیه السلام - که وظیفه و مأموریتش تشریح شد- غیر از دشمنی با صُحف الهی و با خود تورات چه چیز دیگری می­تواند باشد؟![8]

ج) «هُدًی... لِلْمُؤْمِنِین»؛ جبرئیل علیه السلام  حامل قرآنی است که هدایت را برای مؤمنین به أرمغان آورده است.[9] زیرا هدایت یعنی خیرخواهی، پس جبرئیل علیه السلام  نیز همچون میکائیل علیه السلام  خیرخواه شما خواهد بود.

د) «وَ بُشْرَى‏ لِلْمُؤْمِنِین»؛ جبرئیل علیه السلام  پیام­آورِ بشارت، از جانب خدای سبحان است، انسان عاقل چگونه می­تواند از بشارت، اغماض و چشم­ پوشی کند.[10]

حاصل آن که؛ دشمنی و خصومت با جبرئیل علیه السلام - در حالی که او نازل کننده­ ی وحی الهی است- به معنی دشمنی و بغض با وحی الهی و در نهایت دشمنی با خداوند است.[11]



[1]. طبرسى، فضل بن حسن‏(1372هـ ش)ج‏1، ص325؛ همچنین، ر.ک: طباطبایى، سید محمد حسین‏(1417هـ ق)ج‏1، ص229.

[2]. ر.ک: طیب، سید عبدالحسین‏(1378هـ ش)ج‏2، ص116.

[3]. ر.ک: جوادی آملی، عبدالله(1385هـ ش)ج5، ص594.

[4]. بغوى، حسین بن مسعود(1420هـ ق)ج‏1، ص145.

[5]. طبرسى، فضل بن حسن‏(1372هـ ش)ج‏1، ص325.

[6]. حسینى همدانى، سید محمد حسین(1404هـ ق)ج‏1، ص264.

[7]. طباطبایى، سید محمد حسین‏(1417هـ ق)ج‏1، ص229.

[8]. ر.ک: جوادی آملی، عبدالله(1385هـ ش)ج5، ص594.

[9]. ر.ک: طباطبایى، سید محمد حسین‏(1417هـ ق)ج‏1، ص229.

[10]. همان.

[11]. صادقى، تهرانى محمد(1419هـ ق)ص15؛ همچنین، ر.ک: طنطاوى، سید محمد(1407هـ ق)ج‏1، ص219؛ و نیز، ر.ک: قرطبی، محمد بن احمد(1364هـ ش)ج‏2، ص36.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۶/۰۷/۲۹
سعید شریف دینی

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی