یهود، حریص ترین مردم نسبت به زندگانی دنیا در آیه ی 96 سوره ی بقره

«وَ لَتَجِدَنَّهُمْ أحْرَ‌صَ النَّاسِ عَلَی حَیَاةٍ وَ مِنَ الَّذِینَ أشْرَکُواْ»؛ لام در «لَتَجِدَنَّهُم» لام قسم، و نون آن برای تأکید است. أی؛ وَ الله لَتَجِدَنَّهِم.[1] حرکت تنوین در «حَیاةٍ» که حکایت از نکره بودن آن میکند، نشانهی تحقیر است؛[2] یعنی زندگی دنیا بس کوچک و حقیر است؛ چنانکه خدای تعالی در آیه ی 64 از سورهی عنکبوت چنین فرمود:‌ «وَ مَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إلا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ‌ الْآخِرَ‌ةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ». همچنانکه؛ در حدیثی منتسب به نبی مکرم اسلام؟صل؟ چنین آمده است: «حُبُّ الدُّنیَا رَأسُ کُلَّ خَطِیئَةٍ».[3] و لهذا؛ در ترجمه ی این بخش از آیه می گوییم: «سوگند به خدا! یهود را حریصترین مردم بر زندگی دنیوی می یابی». معلوم میشود حرص این عده نسبت به دنیا موجب ترسشان از مرگ شده است. و نیز؛ این آیه ی شریفه را میتوان یک دلیل قطعی برای آیه ی پیشین دانست که فرمود: «لَن یَتَمَنَّوْهُ أبَدَا»،[4] یعنی سؤال می کنیم: چرا این گروه هرگز نمیتوانند آرزوی مرگ کنند؟ جواب می دهیم: زیرا نسبت به زندگانی دنیا بسیار حریص اند.[5]