برهان قوی و امداد غیبی، سلاح رهبران الهی در آیه 87 سوره ی بقره
«وَ آتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْ‌یَمَ الْبَیِّنَاتِ وَ أیَّدْنَاهُ بِرُ‌وحِ الْقُدُسِ»؛ مهمترین شاخصه و علامتی که رهبران الهی را از رهبران مادی متمایز میکند، دو چیز است:
الف) رهبران الهی دارای معجزهاند، همانند: زنده کردن مردگان، بینا کردن نابینا، درمانِ پیسی.[1] و به همراه ادلّه ی واضح و روشن- همانند: إخبار غیبیه و ارائه ی انجیل[2]- هستند.
ب) خدای تعالی رهبران الهی را با روح القدس- که برخی معتقدند؛ مقصود، جبرئیل علیه السلام است- مدد و حمایت میکند.[3]
بنابراین، خداوند در آیه ی مذکور به این دو نکتهی مهم اشاره نموده است. منتها؛ در نحوهی اشاره به این دو امتیازِ مهم ظرافتی نهفته است که حاویِ پیامی خاص و راه حل پارهای از شبهات و ابهامات خواهد بود: برای نمونه؛ اگر سائلی بپرسد: چرا در این آیه از کلمه ی عیسی بن مریمعلیه السلام استفاده نموده است، با این که میتوانست تنها به لفظ عیسی علیه السلام اکتفا کند؟
در پاسخ، میتوان به دو نکته اشاره نمود:
نکته ی اول این که؛ آیهی مورد بحث در صدد کشیدن خط بطلان بر ادعای مسیحیت است که عیسی علیه السلام را فرزند خدا میدانست. پیدا شدن این عقیده ی باطل بدین جهت بود که تولّد حضرت عیسی علیه السلام امری إستثنائی و خارج از امور متعارف دنیوی بوده است. از اینرو روح القدس- یا همان حضرت جبرئیل علیه السلام - در تولّد آن حضرت، نقش مؤثّری داشت و بشارتِ این مولود را به حضرت مریم مادر بزرگوار حضرت عیسی علیه السلام داد. همچنین؛ پاسخی بود بر یاوهگویی افرادی که آن حضرت را فرزند مردی نجار میدانستند.[4]
نکته ی دوم این که؛ آن حضرت از شریعت حضرت موسی علیه السلام تبعیت نمیکند، زیرا با آمدن ایشان بسیاری از احکام تورات منسوخ اعلام شد. بنابراین، شریعت حضرت عیسی علیه السلام در طول شریعتِ حضرت موسی علیه السلام بود.[5]
