ملازمان، مصاحبان و مخلّدانِ در آتش
چهارشنبه, ۱۵ شهریور ۱۳۹۶، ۰۵:۰۸ ب.ظ
«فَاُوْلَئکَ أصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ»؛ همانطور که صورت هر موجودى إحاطه بر آن داشته بلکه تمام حقیقت آن موجود است همچنان کفر و قطع رابطه ی عبودیّت از پروردگار صورتِ نفس و تمام حقیقت کافر خواهد بود. پس به همین جهت بود که در آیهی مورد بحث، کافر، مصاحب و ملازم آتشِ دوزخ شد چرا که قطع رابطه ی عبودیّت از پروردگار همان ملازمت بر عقوبات ابدیّه است.[1] آنان به سبب کفر و شرکی که با سوء اختیار به دست آوردهاند، در آتشِ جهنّم، دائم و باقى بوده، خلاصى از عذاب براى آنها نخواهد بود.[2]
بنابراین، خداوند در آیه ی پیشین و آیه ی مورد بحث، سرانجام و عاقبت امر دو گروه را مشخص نمود: گروه اول؛ کافران، که جاودانه در آتش جهنم هستند. و گروه دوم؛ مؤمنان، که با انجام اعمال شایسته جاودانه در بهشت خواهند بود.[3]
