«إضلالِ» و «إفتراء»، محصولِ «تحریف» در آیه ی 79 سوره ی بقره
«ثُمَّ یَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِندِ اللَّهِ لِیَشْتَرُ‌وا بِهِ ثَمَناً قَلِیلاً»؛ در این بخش از آیه، لازم است به دو نکته اشاره شود:
الف) نسبت دادنِ مکتوباتِ جعلی و دست نویس بشر، به خدای سبحان- در قالبِ وحی الهی- گناهی بس بزرگ و سنگین است، زیرا چنین فردی با این اسناد، مرتکب دو گناه شده است:
گناه اول آن که؛ مردم را گمراه کرده است. به بیان دیگر؛ دستهای سودجو و عوام فریبی که از آستین بیرون آمده تا سخنانِ گمراه کننده را در قالب دین نگاشته و مردم را إغوا کند.[1] چنانکه در آیه ی 144 از سوره ی انعام می فرماید: «فَمَنْ أظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَ‌ی عَلَى اللَّهِ کَذِباً لِّیُضِلَّ النَّاسَ بِغَیْرِ عِلْمٍ»، و چنین فردی از دیدگاه قرآن ستمکارترین افراد است، چرا که مردم را به وسیله ی إفتراء و برداشتهای خیالی گمراه میکند.
گناه دوم آن که؛ به خداوند دروغ و افتراء بسته است، زیرا خود متصدّى و متولی کتابت آن هستند و سپس به خدا نسبت میدهند![2] چنانکه قرآن کریم این فعل ننگین را نهی کرده و در آیهی 61 از سوره ی طه می فرماید: «لا تَفْتَرُ‌وا عَلَى اللَّهِ کَذِباً فَیُسْحِتَکُم بِعَذَابٍ»؛ یعنی بر خدا افترا نبندید که شما را مستأصل کرده، اصل شما را نابود میکند و عذابی بر شما فرو می فرستد که پوست شما را میکَند.[3]
ب) برخی از مفسران معتقدند: کلمه ی «إشتراء» در این آیه به معنای «خریدن» است.[4] در این صورت آیه ی شریفه اینگونه معنا میشود: آنها با این عملِ خود، کتاب تورات را می فروشند تا در عوضِ آن ثمنِ قلیل و ناچیزی به دست آورند. بنابراین، آنها در إزای تحریفِ کتاب برای خود زندگانی دنیا و بهره های آن را خریداری مینمودند.
