مرگ و نشور بزرگان قوم، إتمام حجتی بر بنی اسرائیل
«فَأخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ»؛ واژهی «صَعِقَ» به شدت صدای رعد گفته میشود.[1] «صاعقه» به معنای بانگ لرزاننده، بیهوشی و مرگ ناگهانی است.[2] البته بعضی از بیهوشیها به مرگ منتهی نخواهد شد، همانند آنچه در آیه ی 143 از سوره ی اعراف بیان شده است که فرمود: «فَلَمَّا تَجَلَّی رَ‌بُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکّاً وَ خَرَّ مُوسَی صَعِقاً»، که حالتی همچون مرگ است.[3]
و بعضی هم منجر به مرگ میشود، مانند آیه ی مورد بحث، زیرا در آیهی 155 از سوره ی اعراف تعداد مردگان را 70 نفر میداند که همگی از سران بنی اسرائیل بودند. آنها کسانی بودند که درخواست کردند خداوند را با چشم سر رؤیت کنند!
حضرت موسى علیه السلام از این ماجرا سخت ناراحت شد، چرا که از بین رفتن هفتاد نفر از سران بنى اسرائیل در این ماجرا بهانه ی بسیار مهمى به دست ماجراجویان بنى اسرائیل مى داد که زندگى را بر او تیره و تار کنند، به همین جهت از خداوند تقاضا نمود آنها را به زندگى بازگرداند که تقاضاى ایشان نیز پذیرفته شد.[4] با این موت و نشور مجدد حجت بر بنی اسرائیل تمام شد.[5]
[1]. قرشى، سید على اکبر(1371هـ ش)ج4، ص128؛ قرشی، سید علی اکبر(1377هـ ش)ج9، ص319؛ همچنین، ر.ک: حجازى، محمد محمود(1413هـ ق)ج1، ص20.
[2]. طالقانى، سید محمود(1362هـ ش)ج1، ص158.
[3]. طب‍رس‍ی، ف‍ض‍ل ب‍ن ح‍س‍ن(1428هـ ق)ج1، ص469.
[4]. مکارم شیرازی، ناصر(1374هـ ش)ج1، ص258.
[5]. جوادی آملی، عبدالله(1385هـ ش)ج4، ص483.
