بحثی در مورد «خشیت» و اهمیت آن در اسلام

فرمود: «وَ إِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخَاشِعِین»؛ مسئله­ ی نماز، به جهت داشتن اجزائی همچون رکوع و سجود و ... تجسمی از خضوع و خاکساری در محضر حضرت حق" است که هر کسی حاضر به انجام آن نیست، چنان­که در آیه­ ی 13 از سوره­ ی شوری نیز می­فرماید: «کَبُرَ عَلَى الْمُشْرِکِینَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ»، یعنی تنها کسانی می­توانند آن را به آسانی تحمل کرده و برپا دارند، به آن استعانت جویند و به نتیجه برسند که به خشوع قلبی رسیده باشند.

پس فلسفه­ ی این سخن- که چرا تعبیر به خاشعین شد- این است که از نظر قرآن، نماز بر مشرکین بسیار سنگین بود و به همین جهت حاضر نشدند ایمان بیاورند.