اشتیاق آدم علیه السلام به دریافتِ کلمات الهی
«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ»؛ در آیه 37 سوره بقره کلمه ی «تَلَقّی» به معنای «تفهُّم» و «دریافت کردن»[1] بوده و مرکب از دو چیز است: یکی «علم تفصیلی» و دیگری «اشتیاق»؛ بر همین اساس در بحث فقه(باب تجارت)بحثی وجود دارد که نام آن، «تلقی رکبان» است؛ یعنی هنگامی که تُجار به شهری می‌رسند مردم برای خرید بیرون شهر می آمدند؛ در این آمدنِ تجار هم علم تفصیلی و هم اشتیاق نهفته است![2]
از مفهوم واژه ی «تلقّی» در آیهی مورد بحث چنین به دست میآید که حضرت آدم علیه السلام هم می خواست به این کلمات علم تفصیلی پیدا کند و هم با کمال اشتیاق، درصدد بود آن کلمات را از خداوند دریافت نماید. و لهذا؛ این کلمات نامهایی بودند که در خارج وجود داشت و حضرت آدم علیه السلام نیز به دنبال پیدا کردن آنها بود.
شاهد سخنِ فوق این است که در آیه ی مورد بحث، لفظ «آدم» فاعلِ کلمه ی «تلقی» شده است؛ یعنی این که آدم علیه السلام مشتاق دریافت کلمات از خداوند بود چرا که میدانست خداوند درصدد ارائه و القای این کلمات به اوست.
