وجه «تقدم ایمان به خدا» در آیه ی 136 سوره ی بقره
«ءَامَنَّا بِاللَّهِ»؛ سؤال: به چه جهت در این آیه ایمان به خدا، بر همه ی چیز مقدم شده است؟
جواب: دلیل این مسئله به دو نکته باز میگردد:
1. چون ایمان به خدا از اولین واجبات است، و نیز معرفت به خدای تعالی پایه ی معرفت پیغمبران الهى و شرایع آسمانى است.[1]
2. چون ایمان به خدا، یک مسئله ی فطری است و از سوی هیچ پیامبری و فرستادهای نیاز به اقامه ی برهان ندارد.[2]
بنابراین، بنابر وجه اول تقدم مزبور «تشریعی» است. و بنابر وجه دوم این تقدم، «ذاتی و طبعی» خواهد بود. و لکن؛ به نظر میرسد وجه دوم کافی نباشد. زیرا ایمان به انبیاء و امامت هم فطری است، چنانکه در علم کلام علت نیازمندی به انبیاء را فطری بودن آن میداند. بنابراین، دلیل فوق باید تصحیح شود؛ بدین صورت که بگوییم: فطری بودن ایمان به خداوند بر فطری بودن ایمان به انبیاء مقدم است، وجه تقدمش هم این است که معرفت انبیاء و ائمه فرع بر معرفت توحیدی است. به جهت آن که معرفت خدای تعالی همواره به عنوان یک اصلی مطرح میشود که معرفت انبیاء و ائمه در طول آن قرار دارد. پس اگر در این آیه یا در هر جای دیگری مسئله ی ایمان به خدا بر هر مسئله ی دیگری مقدم شود، امری کاملاً طبیعی است.
