نقش خدا در تدبیر امور و تعیین جایگاه رسالت
«وَ هُوَ رَبُّنَا وَ رَبُّکُمْ»؛ «واو» حالیه، «هو» مبتدا و «رَبُنَّا» خبر، جمله در محل نصب بنابر حالیت، و نیز؛ جملهی «وَ رَبُّکُم» معطوف به جمله ی پیشین است.[1] این بخش از آیه، سخن رسول خدا صل الله علیه و آله به یهودیان و مسیحیان است که چنین فرمود: «ربّ ما و شما یکی است».
خدای تعالی، پروردگار ما و شما و آفریننده ی همه ی موجودات بوده و به تدبیر امورِ مصالحِ مردم داناتر است. بنابراین اوست که در هر موردى و در میان هر جمعیتى که صلاح بداند نبوّت را قرار خواهد داد و هر شخصى که بهتر بتواند این مسئولیّت و مقام را تحمّل کند به پیغمبرى برمی انگیزد.[2] به بیان دیگر؛ تنها خداوند است که تدبیر میکند منصب و سمت رسالت به کدام تیره و چه فردی تعلق داشته باشد، چنانکه در آیه ی ۱۲۴ از سوره ی انعام می فرماید: «اللَّهُ أعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ».[3]
[1]. دعاس و حمیدان و قاسم(1425هـ ق)ج1، ص59؛ محی الدین، درویش(1415هـ ق)ج1، ص197؛ همچنین، ر.ک: صافى، محمود بن عبدالرحیم(1418هـ ق)ج1، ص281.
[2]. طبرسى، فضل بن حسن(1372هـ ش)ج1، ص408.
[3]. ر.ک: بلاغى نجفى، محمد جواد(1420هـ ق)ج1، ص131؛ همچنین، ر.ک: طنطاوى، سید محمد(1407هـ ق)ج1، ص288؛ و نیز، ر.ک: دخیل، على بن محمد على(1422هـ ق)ص31.
