روایات اخلاص
روایات باب «اخلاص» فراوان است؛ و ما در این بخش به دو حدیث از احادیثِ باب اخلاص اشاره می کنیم:
الف) اخلاص، سرّ خداوند سبحان است که آن را به عنوان امانت در دل بنده ی محبوبش می افکند. چنانکه در روایتی به نقل از رسول گرامی اسلام صل الله علیه و آله اینگونه آمده است: «روی عن حذیفة بن الیمان قال سألت النبی صل الله علیه و آله عن الإخلاص ما هو قال سألت جبریل علیه السلام عن ذلک قال سألت رب العزة عن ذلک فقال هو سر من سری استودعته قلب من أحببته من عبادی».[1]
ب) حقیقت اخلاص این است که اگر انسان عمل صالحی را انجام داد از دیگران توقع ستایش نداشته باشد. پس حقیقت اخلاص، خالص بودن عمل از ستایش است. چنانکه در روایتی منسوب به نبی مکرم اسلام صل الله علیه و آله چنین آمده است؛ «إِنَّ لِکُلِّ حَقٍّ حَقِیقَةً وَ مَا بَلَغَ عَبْدٌ [حَقَّ][2] حَقِیقِیَّةِ الْإِخْلاصِ حَتَّى لا یُحِبَّ أنْ یُحْمَدَ عَلَى شَیْءٍ مِنْ عَمَلِ اللَّه».[3]
