«وَ مَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ»؛ مقصود از جمله ی مزبور این است که خداوند از آنچه انجام می دهید بیخبر نبوده و به سخنانِ نادرست و کردار زشتشان آگاه است، و شما را به سختترین عذاب و کیفر گرفتار خواهد نمود. بنابراین؛ او میداند که شهادت را کتمان کردید.
حاصل آن که؛ جمله ی مذکور، تهدید[1] و وعید به عذاب است.[2] چنانکه در آیه ی 12 از سوره ی ابراهیم نیز میفرماید: «وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلاً عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّما یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فیهِ الْأبْصار»، و نیز در آیهی 132 از سورهی انعام اینگونه فرمود: «وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ».[3]
[1]. داور پناه، ابوالفضل(1375هـ ش)ج2، ص203؛ حسینى همدانى، سید محمد حسین(1404هـ ق)ج1، ص212؛ حسینی شیرازی، سید محمد(1423هـ ق)ص32.
[2]. سبزوارى نجفى، محمد بن حبیب الله(1419هـ ق)ص28؛ سبزوارى نجفى، محمد بن حبیب الله(1406هـ ق)ج1، ص169؛ قاسمى، محمد جمال الدین(1418هـ ق)ج1، ص411.
[3]. موسوى سبزوارى، سید عبدالأعلى(1409هـ ق)ج1، ص286.
