نفی مسئله ی شرک از شریعت ابراهیم علیه السلام
«وَ مَا کانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ»؛ نفی مسئله ی شرک از حضرت ابراهیم علیه السلام نشان دهنده ی منشاء اختلاف ادیان است. چنانکه این پدیده ی شوم در کیش یهودیان و نصرانیان به چشم می خورد، مسئله ی شرک، ریشه در متابعت از هوسهای شیطانی و خلاصه هواپرستی دارد؛ چرا که یهودیان معتقد بودند: «عُزَیْرٌ ابْنُ اللَّهِ» و نصاری هم میگفتند: «الْمَسیحُ ابْنُ اللَّه»«توبه/30».[1]
[1]. مرحوم طبرسی بخشی از تناقضات مذهب مشرکانهی یهود و نصاری را برشمرده است. (برای اطلاعات بیشتر، ر.ک: طبرسى، فضل بن حسن(1372هـ ش)ج1، ص403).