دو نکته پیرامون دعای مذکور در آیه ی 127 سوره ی بقره
چهارشنبه, ۶ تیر ۱۳۹۷، ۰۳:۰۵ ب.ظ
در جمع بندی از دعایی که حضرت ابراهیم و اسماعیل بر زبان جاری می نمودند، بیان دو نکته الزامی به نظر میرسد:
الف) دعای «رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا» دلیل بر آن است که قصد و هدف اصلی حضرت ابراهیم و اسماعیل بنا کردن مسجد بوده است- و نه بنای مسکن- زیرا درخواست، قبول نخواهد شد مگر در چیزى که عبادت و طاعت الهى باشد،[1] نه امور غیر عبادی و دنیوی.
ب) حضرت ابراهیم و اسماعیل در کلام خویش چنین نفرمودند: پروردگارا، این خدمت ساختن کعبه را از ما قبول کن! بلکه فرمودند: «خدایا، از ما قبول کن». حکمتش این بود که کار و خدمت خود را ناقابل تلقی داده و ناچیز بدانند. گویا به خداوند عرض داشتند: «این خدمت ناچیز را از ما بپذیر».[2]
