هواپرستیِ یهود و نصاری در آیه ی 120 سوره ی بقره
يكشنبه, ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۰۲:۱۲ ب.ظ
«وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أهْواءَهُمْ»؛ واژه ی «الْهَوَی» به معنای میل نفس به سوی شهوات است؛ و لهذا واژه ی مزبور برای نفْسی به کار میرود که به سوی شهوات میل داشته باشد.[1] جمعِ این کلمه نیز «أهوَاء» و به معنای «خواسته های شهوانی» است. بنابراین، آیه ی شریفه در صدد بیانِ سرچشمه ی خواسته های یهود و نصاری است که ریشه در جهل و هوس، شهوت و امور باطل دارد. زیرا هوی، نتیجه ی شهوت و داعی ضلالت است چنانکه این رذیله را وصف کفار قرار داد و فرمود: «أ فَرَأیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواه»«جاثیه/۲۳».[2]
