تنزیه حضرت سبحان، از إتخاذِ ولد در آیه ی116 سوره ی بقره
«وَ قَالُواْ اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً سُبْحَانَهُ»؛ سؤال: چگونه داشتن فرزند به معنای احتیاج و نیاز بوده، رفعِ عیب و نقص به شمار میآید؟
جواب: نیاز به فرزند یک مسئله ی وجدانی است؛ زیرا در حالت کلی و بر اساس آنچه در میان ما و پدران و اجدادمان وجود دارد، داشتن فرزند به چهار نکته باز میگردد:
الف) تولید فرزند و اختیار کردن آن، یک جنبه ی عاطفی داشته و برای انس گرفتن با او خواهد بود.
ب) اختیار نمودن فرزند برای این است که عمر پدر محدود بوده و نمی‌خواهد از صلب او، نسلی باقی نماند.
ج) قدرتِ پدر محدود است، از اینرو در زمان پیری نیاز به فرزندی دارد تا از او دستگیری نماید.
د) لازمه ی پدر بودن، داشتن جسم است چنانکه فرزند نیز از جنس پدر خواهد بود.
تمامی چهار صورت فوق در مورد حضرت حق ناشدنی و محال است؛ چرا که او آفریننده ی جهان، قادر بر همه چیز، أزلی و أبدی است.[1]
[1]. ر.ک: مکارم شیرازى، ناصر(1421هـ ق)ج1، ص351 و ۳۵۲؛ همچنین، برای اطلاعات بیشتر، ر.ک: قمى مشهدى، محمد بن محمد رضا(1368هـ ش)ج2، ص128؛ و نیز، برای اطلاعات بیشتر، ر.ک: جوادی آملی، عبدالله(1385هـ ش)ج۶، ص۲۹۳ و ۲۹۴.
