شیاطین؛ از تسخیر قهری تا رهایی در آیه ی 102 سوره ی بقره
«مَا تَتْلُواْ الشَّیَاطِین»؛ مقصود از «شیاطین»- در آیه ی مورد بحث- شیاطینِ از طایفه ی جن است؛ اینان تحت سیطرهی حضرت سلیمان علیه السلام قرار داشتند که به توسط ایشان از شر و سایر مفاسد بازداشته می شدند، چنان که فرمود: «وَ مِن الشَّیاطِینِ مَنْ یَغُوصُونَ لَهُ، وَ یَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذلِکَ، وَ کُنَّا لَهُمْ حافِظِینَ»«انبیاء/82».[1]
اما هنگامی که حضرت سلیمان علیه السلام از دنیا رفت جنیان آزاد شده، مردم را به سحر و جادو دعوت می نمودند و عامل گسترش مفاسدی همچون؛ ترویج بخل و کینه، جدایی میان زن و شوهر و مواردی از این قبیل در جامعه شدند. حرکت فوق، زمینه ی برخی توهمات را برای عده ای ایجاد نمود که سلیمان علیه السلام نیز ساحر بوده است! این توهمات تا عصر نزول قرآن، همواره ادامه داشت. چنانکه یهودیانِ عصر نزول قرآن نیز فرامین پیامبر اسلام صل الله علیه و آله را بر پایه ی همان توهمات پنداشته و همان تصوراتی را که از حضرت سلیمان علیه السلام در ذهن خویش داشتند به نبی مکرم اسلام صل الله علیه و آله نیز نسبت داده و از أکاذیب شیاطین پیروی می کردند.
