إعجاب انگیزترین آیه ی قرآن در آیه ی 102 سوره ی بقره
مرحوم علّامه طباطبائی می فرماید: مفسرین، در تفسیر این آیه اختلاف عجیبی به راه انداخته اند به طوری که نظیر این اختلاف را در هیچ آیه ای نمییابیم! چنانکه اگر احتمالاتی را که مفسرین در مورد این آیه دارند و معناهایی که با عنایت به این اختلافِ اقوال به دست میآید، در یکدیگر ضرب کنیم حاصل ضربِ آن، عدد سرسرمآوری خواهد شد.[1]
ایشان در ادامه می فرماید: به خدا سوگند این مطلب از عجائب نظم قرآن است که یک آیهاش با مذاهب و احتمالاتی می سازد که عددش حیرتانگیز و محیر العقول است و در عین حال کلام، همچنان بر فصاحت و زیبایى خود متکى است و به زیباترین حُسنى آراسته گشته و خدشهاى بر فصاحت و بلاغتش وارد نمیشود. و نظیر این سخن در تفسیر آیه ی 17 از سوره ی هود است که فرمود: «أ فَمَنْ کانَ عَلى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً».[2]
[1]. برای اطلاعات بیشتر، ر.ک: طباطبایى، سید محمد حسین(1417هـ ق)ج1، ص233 و 234.
[2]. ایشان در ارتباط با ضرب أرقام در آیهی مزبور چنین مینویسد: «و إذا ضربت بعض الأرقام التی ذکرناها من الاحتمالات فی البعض الآخر، ارتقى الاحتمالات إلى کمیة عجیبة و هی ما یقرب من ألف ألف و مائتین و ستین ألف احتمال 4* 9/ 3* 4/ 3»؛ یعنی یک میلیون و دویست و شصت هزار احتمال. (طباطبایى، سید محمد حسین(1417هـ ق)ج1، ص234).
