یهود، گروهی پیمانشکن و غیر قابل اعتماد در آیه ی 100 سوره ی بقره

«أ وَ کُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْداً نَّبَذَهُ فَرِیقٌ مِّنْهُم»؛ خدای تعالی- در ادامه ی آیه ی پیشین- در این آیه ی شریفه به یکى دیگر از اوصاف بسیار ناپسند گروهی از یهود پرداخته و آنان را عدهای پیمان شکن مینامد، گویا مسئله ی پیمان شکنی همواره و در طول تاریخ با آنها قرین بوده است.[1] از اینرو میفرماید: ایمان نیاوردن جمعی از یهود به این آیاتِ روشن، جای هیچگونه نگرانی نیست؛ زیرا ایمان یکی از مصادیق پیمان است، پیمانی که مؤمن با خدا و رسولش میبندد. و اما یهودیان؛ نه میشود به پیمانشان اعتماد کرد، چرا که هر گاه عهد و پیمانی بستند گروهی از آنان نقض پیمان کردند چندان که کفر یا پیمانشکنی عادت آنان شده است. و نه میتوان از آنان انتظار داشت که ایمان بیاورند چون به طور کلی اکثریت این گروه اهل پذیرش ایمان نیستند.

«نَبَذَهُ»؛- أی طَرَحَه[2] أو نَقَضَه[3] أو تَرکُ العَمَلِ بِه[4]- راغب در «مفردات» این واژه را به معنای انداختن چیزی از روی بیاعتنایی معنا کرده است.[5] یعنی جماعتی از یهود آن عهد را دور انداخته و نقض کردند؛ معلوم می شود عده ای به نبی مکرم اسلام صل الله علیه و آله ایمان آورده و آنگاه عهد خویش را نقض کرده و آن را انداختند!