. معرفی دوستان و دشمنان خدا در آیه ی 98 سوره ی بقره
«مَنْ کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ... فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرینَ»؛ یهودیان مدعی دوستی با میکائیل علیه السلام و دشمنی با جبرئیل علیه السلام بودند؛ خدای تعالی سخن این عده را رد نمود و فرمود: هر که دوست میکائیل باشد، البته دوست جبرئیل است و هر که دشمن جبرئیل باشد، دشمن میکائیل خواهد بود. و خلاصه؛ دوستان و دشمنانِ این دو ملک مقرب الهی، دوستان و دشمنانِ جمیع پیغمبران الهی هستند. بنابراین، دوستان أنبیاء عظام، از دوستان خدای سبحاناند، چنانکه دشمنانِ أنبیاء از دشمنانِ خدا به حساب آمده و در زمرهی کافران خواهند بود.[1] و شاید همین مسئله سبب شده است که در آیه ی شریفه نام این دو ملک مقرّب بیان گردد. به بیان دیگر؛ دلیلِ تکرارِ دو واژه ی «جِبریل» و «مِیکَال»- آن هم بعد از آمدنِ لفظِ «مَلَائِکَتِه»- تأکید بر امتیاز و منزلت خاصِ این دو ملک مقرباند.[2]
