خودْفروشیِ ننگین بنیاسرائیل در آیه ی 90 سوره ی بقره
«بِئْسَمَا اشْتَرَ‌وْا بِهِ أنفُسَهُمْ أنْ یَکْفُرُ‌وا بِمَا أنزَلَ اللَّه»؛ واژه ی «إشتِراء» از الفاظی است که دارای دو معنای متفاوت از یکدیگرند، و هر دو به معنای «خریدن» و «فروختن» به کار میرود.[1] اما اکثر مفسّران در این آیه، آن را به معنای فروختن گرفته اند.[2]
بنی اسرائیل با فروختن جان خویش بد معامله ای کردهاند. زیرا بهای جان به قدر قیمتی و عزیز است که دین اسلام بهاء و مابهإزای آن را بهشت قرار داده است، حضرت علی علیه السلام در این رابطه می فرماید: «إِنَّهُ لَیْسَ لِأنْفُسِکُمْ ثَمَنٌ إلا الْجَنَّةَ فَلا تَبِیعُوهَا إلا بِهَا»،[3] و لهذا؛ فروختن جان در مقابلِ کفر به خدا و پیامبرش عملی ننگین و مذموم به حساب میآید.
بنابراین، محتوای این بخش از آیه چنین خواهد بود: «بد معامله ای است که یهودیان با این معامله، خود را به بهای کفر به آیات خدا فروختند».
آری، یهود در تکاپوی منجی از سرزمین خود کوچ نموده و همواره دم از او میزدند اما هنگامی که پیامبرِ موعود ظهور نمود- برای آن که ایمان آوردن به حضرتش را با روحیه ی ریاست طلبی و مستکبرانه ی خویش در تضاد می دیدند- چاره ای جز انکار حقیقت ندیده و جان خویش را به انکار و الحاد در برابر خدا، پیامبر و کتابش فروختند. آن هم کتابی که برای إحیای جانِ انسان به بشریت عرضه شد.
[1]. قرشی، سید علی اکبر(1377هـ ش)ج1، ص55؛ قرشى، سید على اکبر(1371هـ ش)ج4، ص30؛ یعقوب، جعفری(1376هـ ش)ج1، ص432.
[2]. ر..ک: قرشى، سید على اکبر(1371هـ ش)ج4، ص31؛ همچنین، ر.ک: نجفی خمینی، محمد جواد(1398هـ ق)ج6، ص200.
[3]. شریف الرضی، محمد بن حسین(1414هـ ق)ص556، حکمت456؛ لیثى واسطى، على بن محمد(1376هـ ش)ص108؛ تمیمى آمدى، عبدالواحد بن محمد(1410هـ ق)ص177.
