مقصود از «کفر» در آیه ی شریفه 89 سوره ی بقره
«فَلَمَّا جَاءَهُم مَّا عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ»؛ سؤال: مقصود از «کفر»- که در این آیه بدان اشاره شده- چیست؟ جواب: کفر مزبور، «جحودی» است؛ یعنی انسان با وجود شناخت و آگاهی نسبت به امری یا چیزی، در صدد انکار آن برآید!
حضرت امام صادق علیه السلام کفر را در قرآن کریم بر پنج معنا گرفتهاند؛ که یکی از آنها «کفر جحودی» نام دارد و کفر جحودی را نیز بر دو وجه تقسیم نمودند؛ یکی «انکار ربوبیت»، و دیگری «انکار با وجود شناخت»؛ این امام بزرگوار در ادامه ی حدیث، به آیه ی مورد بحث و آیه ی 14 از سوره ی نمل اشاره نموده و این دو آیه را مصداق این نوع از کفر گرفته است. چنانکه در بخشی از کلام ایشان اینگونه میخوانیم: «وَ أمَّا الْوَجْهُ الْآخَرُ مِنَ الْجُحُودِ عَلَى مَعْرِفَةٍ وَ هُوَ أنْ یَجْحَدَ الْجَاحِدُ وَ هُوَ یَعْلَمُ أنَّهُ حَقٌّ قَدِ اسْتَقَرَّ عِنْدَهُ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَل «وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا» و قال الله عزَّ وَ جَلَّ: «وَ کانُوا مِنْ قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْکافِرِینَ»».[1]
[1]. عروسى حویزى، عبد على بن جمعه(1415هـ ق)ج1، ص99؛ قمى مشهدى، محمد بن محمد رضا(1368هـ ش)ج2، ص84؛ همچنین- برای اطلاعات بیشتر- ر.ک: کلینى، محمد بن یعقوب(1407هـ ق)ج2، ص389.
