نظام کیفری در آیه ی84 سوره ی بقره
«وَ إِذْ أخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِمَاءَکُمْ»؛ خون یکدیگر را نریزید! چنانکه «السَّفْکُ بالدَّم» به معنای ریختن خون است.[1] قرشی در «قاموس» میگوید: واژه ی «سَفْک» به معنای «ریختن» است، خواه ریختن خون باشد یا اشک یا شىءِ مذاب.[2]
«نظام کیفری و جزایی»؛ نهیِ از خونریزی به معنای نهی نمودن از پایه گذاریِ سنّتی زشت- برای نسلهای آینده- است. زیرا اگر خونریزی به صورت یک عمل عادی، رواج پیدا کند، سنت شده و نسلهای آینده را از یک زندگی مسالمت آمیز، داشتن وحدت و برخورداری از انسجام محروم میکند. در نتیجه؛ کینه توزی، توحش و انتقام، جای آن را خواهد گرفت.
آیه ی شریفه به سه قبیله ی یهود در مدینه- که عبارتند از «بنیقینقاع»، «بنینضیر» و «بنیقریظة»- اشاره میکند، زیرا قینقاع، نضیر و قریظه سه برادر بودند، این سه قبیله با وجود داشتن کتاب و دینِ واحد با یکدیگر درگیر و با بیگانگان بر علیه یکدیگر، پیمان بسته بودند. به همین جهت؛ بنیقینقاع و بنینضیر با قبیله ی خزرج، و بنیقریظه نیز با قبیلهی اوس همپیمان شده بود.[3] از اینرو به مجرد نزاع و درگیری، همپیمانان نیز وارد شده[4] و جوئی از خون به راه میانداختند که نتیجه ی این تهاجم به غیر از آوارگی، اسارت و تاراجِ اموال چیز دیگری به دنبال نداشت.
