نظام عبادی در آیه ی 83 سوره ی بقره
«وَ أقِیمُوا الصَّلاةَ»؛ و نماز را- همانطور که واجب گشته- بپا دارید.
- مادهی پنجم: «نظام عبادی»؛ به کار رفتن لفظ «إقامه» سِرّی دارد؛ برای نمازی لفظ إقامه به کار می رود که با تمام اجزاء، شرائط و حقوقش انجام شود.
حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در تفسیر این بخش از آیه میفرماید: «وَ أمَّا قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ: أقِیمُوا الصَّلاةَ؛ فَهُوَ أقِیمُوا الصَّلاةَ بِتَمَامِ رُکُوعِهَا وَ سُجُودِهَا- وَ [حِفْظِ] مَوَاقِیتِهَا، وَ أدَاءِ حُقُوقِهَا- الَّتِی إِذَا لَمْ تُؤَدِّ لَمْ یَتَقَبَّلْهَا رَبُّ الْخَلائِقِ أ تَدْرُونَ مَا تِلْکَ الْحُقُوقُ فَهِیَ اتْبَاعُهَا بِالصَّلاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ آلِهِمَا مُنْطَوِیاً عَلَى الِاعْتِقَادِ بِأنَّهُمْ أفْضَلُ خِیَرَةِ اللَّهِ، وَ الْقُوَّامُ بِحُقُوقِ اللَّهِ، وَ النُّصَّارُ لِدِینِ اللَّهِ».[1]
از دیدگاه حضرت امام عسکری علیه السلام نماز، مجموعهای از معارف اعتقادی، اخلاقی، حقوقی، ولایی و سایر معارف است. تا جائی که اگر هر کدام از این معارف، مفقود گردد آن نماز به درگاه حق قبول نمیشود، پس اقامه نمودن نماز، اقامه ی عبادتی است که حاوی بسیاری از اعتقادات عمیق در دین مقدس اسلام است.
[1]. العسکری، الحسن بن علی علیه السلام (1409هـ ق)ص364؛ همچنین، ر.ک: بحرانى، هاشم بن سلیمان(1416هـ ق)ج1، ص266؛ و نیز، ر.ک: فیض کاشانی، ملا محسن(1415هـ ق)ج1، ص152.
