تبیینِ واژگانِ «کسب» و «إکتساب» در آیه ی 81 سوره ی بقره

«مَن کَسَبَ سَیِّئَةً»؛ دو واژه­ ی «کسب» و «إکتساب» به معنای حصولِ چیزی از روی اختیار و اراده است.[1] و لهذا؛ از استعمال کلمه ­ی «کسب» در آیه­ ی مورد بحث می­ فهمیم؛ همان­طور که تقوا یک پدیده و حالت قابل تحصیل است و باید آن را به دست آورد، مسئله­ ی گناه نیز تحصیلی و اکتسابی است. بنابراین، این مسئله تنها مربوط به اراده و نیّت انسان نیست بلکه کسبِ إثم به دنبال رفتن، تحصیل نمودن، به چنگ آوردن[2] و در نهایت مرتکب شدن هم می خواهد. بر این اساس، اگر فردی تنها اراده و نیت گناهی را نمود تا مادامی که آن را تحصیل نکرده و این اراده را عملی نساخته به آن کسب نمی­گویند.

حاصل آن که؛ کلمه­ی «کسب»، با دو مفهومِ «دنبال کردن» و «عملی ساختن»، مساوی و برابر بوده و با علم و إراده­ی فرد، ارتباطی تنگاگ دارد.[3]

---

[1]. مکارم شیرازى، ناصر(1421هـ ق)ج‏1، ص280.

[2]. داور پناه، ابوالفضل(1375هـ ش)ج‏2، ص239.

[3]. ر.ک: جوادی آملی، عبدالله(1385هـ ش)ج5، ص323.