تصور باطل قوم یهود از روز قیامت در آیه ی 48 سوره ی بقره

قوم یهود در بحث قیامت به چهار تصور باطل، معتقد بودند:

اول آنکه: سلطنت خداوند را در روز قیامت همانند پادشاهان دنیوی به حساب می­آوردند! بسیاری از سیاستمداران و سردمداران دنیا در موارد متعدد برای جلب منفعتی از جرم کسی چشم­ پوشی و فرد دیگری را به جای او عقاب می­ کنند! یهودیان نیز فکر می­ کردند خداوند بعضی را به جای بعضی دیگر عذاب می­کند. از این رو؛ خداوند در جواب به این تصور پوچ و باطل چنین فرمود: «وَ اتَّقُواْ یَوْماً لاَّ تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئاً»، (از آن روزی بترسید که کسی به جای دیگری مجازات نمی­شود).

همچنین؛ در آیه­ ی 33 از سوره­ ی  لقمان همین مطلب را گوشزد کرده و می­فرماید: «وَ اخْشَوْا یَوْمًا لَّا یَجْزِی وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ»، و در آیه­ ی 19 از سوره­ ی انفطار به دلیل این مطلب پرداخته و می­فرماید: «وَ الْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ»، (چون فرمان آن روز به دست خداست).

دوم آنکه: یهودیان می­گفتند: نیاکان و اجداد ما، شفاعت­ کننده­ ی ما هستند! چرا که نیاکان ما از پیامبران بوده­اند. قرآن کریم در جواب به این اعتقاد پوچ فرمود: «وَ لاَ یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ»، (از هیچ نفسی شفاعت پذیرفته نمی­شود). در این شریفه، خداوند مطلق شفاعت را نفی و بار دیگر در آیه­ ی 254 از همین سوره چنین فرمود: «یَوْمٌ لاَّ بَیْعٌ فِیهِ وَ لاَ خُلَّةٌ وَ لاَ شَفَاعَةٌ».

سوم آنکه: تصور یهود بر این بود که با هدیه دادن می­توانند از عذاب الهی نجات یابند! که قرآن در جواب به آنها فرمود: «وَ لاَ یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ»«بقره/48»، «عَدل» به معنی هدیه است.

چهارم آنکه: آنها فکر می­کردند در روز قیامت کسانی هستند که به آنها کمک کنند و در اصطلاح رایج امروزی افرادی در آنجا هستند که می­توانند پارتی­اشان بشود! که خداوند در جواب به آنها فرمود: «وَ لاَ هُمْ یُنصَرُونَ»، و فرمود: «یَوْمٌ لاَّ بَیْعٌ فِیهِ وَ لاَ خُلَّةٌ»«بقره/254»، یعنی معامله و دوستی در آنجا مؤثر نیست.