اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَمْتِعْنَا مِنَ الْهُدَی بِمِثْلِ ضَلَالَتِهِ، وَ زَوِّدْنَا مِنَ الْتَّقْوَی ضِدَّ غَوَایتِهِ، وَ اسْلُک بِنَا مِنَ التُّقَی خِلَافَ سَبِیلِهِ مِنَ الرَّدَی
بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و ما را از هدایتی که در دوام و پابرجایی مانند گمراهی او باشد بهره‌مند ساز، و در برابر تباهی او به ما توشه تقوا کرامت فرما، و خلاف راه هلاکت‌بار او ما را به راه تقوا رهنمون شو.
مفهوم در خواست هدایت به میزان گمراهی شیطان
شیطان عامل ظلالت در همه حوزه ها و عرصه هاست، تو گویی جز خطا نمی داند و نمی کند و غیر از تمرد وحیله و دسیسه به چیزی نمی اندیشد و در همه این محورها تا بی نهایت پیش رفته است و جالب اینکه امام (ع) از خداوند متعال به اندازه ضلالت شیطان، هدایت در خواست فرموده است که کنایه از تعالی مطلق و رشد بی حد می باشد و از سویی تقوی را ضد گمراهی او شمرده است. اگر شیطان در ظلالت و فریب در منزل و جایگاه نهایی نبود، امام (ع) در خواست هدایت، آ« هم به میزان گمراهی او نمی فرمود و دقیقا بدین جهت است که خداوند سبحان در قرآن خطاب به این اهریمن پلید می فرماید:
«قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ وَإِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ یَوْمِ الدِّینِ»
فرمود: «از این [مقام] بیرون شو که تو رانده شده‌اى و تا روز جزا بر تو لعنت باشد.[1]
ابلیس پس از این نفرین به اسفل السافلین –که پست ترین مرتبه هستی است- هبوط کرد.
در هر حال ، امام(ع) شیطان را در همه جا حاضر دیده است، از خدا هدایتی همه جانبه خواسته تا هیچ نقطه ای باقی نماند که شیطان بتواند از آن عبور کند.
پی نوشت:
شهود و شناخت آیةالله ممدوحی کرمانشاهی جلد2 صفحه 130
