«قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا اُنزِلَ عَلَیْنَا»؛ از ظاهر این بخش از آیه، دو معنا به دست میآید:[1]
الف) آنها گفتند: ما به چیزی- همچون؛ تورات- ایمان می آوریم که بر خودِ ما نازل شده، و چون قرآن بر ما نازل نشده ما نیز به آن ایمان نمیآوریم.[2]
ب) آنها گفتند: ما فقط به آنچه بر انبیای بنی اسرائیل نازل شده و کتابهایی که آنان آوردهاند، ایمان میآوریم.[3] بنابراین، مشکل اینجاست که تو از یهود نیستی که اگر بودی ما به تو مؤمن می شدیم.
و لکن به نظر میرسد؛ ظاهر آیه، معنای دوّم را تأیید میکند، زیرا آیه به صراحت میفرماید: «یَکْفُرُ‌ونَ بِمَا وَرَ‌اءَهُ»، که این جمله به عنوان شاهدی بر اثبات معنای دوّم است.
[1]. حقى بروسوی، اسماعیل(1405هـ ق)ج1، ص181.
[2]. طبرسى، فضل بن حسن(1372هـ ش)ج1، ص316؛ گنابادى، سلطان محمد(1408هـ ق)ج1، ص11؛ حسینى شاه عبدالعظیمى، حسین بن احمد(1363هـ ش)ج1، ص201.
[3]. طیب، سید عبدالحسین(1378هـ ش)ج2، ص104؛ آلوسى، سید محمود(1415هـ ق)ج1، ص323؛ مراغى، احمد بن مصطفى(بیتا)ج1، ص169.
