بر آستان حضرت دوست

مطالب علمی و مذهبی
سه شنبه, ۵ تیر ۱۳۹۷، ۰۲:۵۸ ب.ظ

کیفیت بهره­ مندی کفار از روزی­های اهل مکه در آیه ی 126 سوره ی بقره

«ثُمَّ أضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِیر»: در مورد این بخش از آیه، دو بیانِ تفسیری آمده است:

الف) دعای حضرت ابراهیم علیه السلام  به صورت مقید بود و خداوند نیز آن را مستجاب نمود؛ بدین معنا که بهره­مندی کفار را از روزی‌های اهل مکه بسیار ناچیز و کوتاه­ مدت قرار داده، فرجام بدی را برای آنها مقرر نمود؛ و آن، آتش دوزخ است آتشی که به ناچار باید آن را متحمل شوند. بر این اساس چنین فرمود: آن­گاه کافر را به سوی عذاب آتش، مضطرش می­کنیم؛ یعنی بدان سوی کشانده می شوند. به ضرر حتمی، اضطرار گفته می­شود؛ یعنی ضرری که در مقابل آن توان دفاع نیست و باید بدان تن داد.[1]

ب) خدای تعالی در این بخش از آیه می­ فرماید: کفار خیال نکنند نزد من کرامتی دارند و به همین جهت است که از زندگی مرفهی برخودارند، بلکه اگر احترامی هم وجود دارد از جانب کعبه خواهد بود. بنابراین ما چند صباحی این گروه را از متاعِ اندک دنیا بهره­ مند ساخته و سپس آنان را به قهرِ موت أخذ نموده، به حشر در آورده[2] و به عذاب آتش می­کشانیم.[3]

آری، همه­ ی ساکنان مکه از ثمرات و روزی­های مکه بهره­ مند خواهند شد،‌ با این تفاوت که بهره مندی مؤمنان متصل به آخرت شده واز رفاه اُخرویِ جاودان بهره­مند می­شوند امّا کفار، بهره­وری دنیوی اشان به عذاب اخروی متصل خواهد شد.



[1]. همان، ص583.

[2]. ر.ک: بلاغى نجفى، محمد جواد(1420هـ ق)ج‏1، ص127.

[3]. طیب، سید عبدالحسین‏(1378هـ ش)ج‏2، ص192 و 193.



نوشته شده توسط سعید شریف دینی
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم

بر آستان حضرت دوست

مطالب علمی و مذهبی

«ثُمَّ أضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِیر»: در مورد این بخش از آیه، دو بیانِ تفسیری آمده است:

الف) دعای حضرت ابراهیم علیه السلام  به صورت مقید بود و خداوند نیز آن را مستجاب نمود؛ بدین معنا که بهره­مندی کفار را از روزی‌های اهل مکه بسیار ناچیز و کوتاه­ مدت قرار داده، فرجام بدی را برای آنها مقرر نمود؛ و آن، آتش دوزخ است آتشی که به ناچار باید آن را متحمل شوند. بر این اساس چنین فرمود: آن­گاه کافر را به سوی عذاب آتش، مضطرش می­کنیم؛ یعنی بدان سوی کشانده می شوند. به ضرر حتمی، اضطرار گفته می­شود؛ یعنی ضرری که در مقابل آن توان دفاع نیست و باید بدان تن داد.[1]

ب) خدای تعالی در این بخش از آیه می­ فرماید: کفار خیال نکنند نزد من کرامتی دارند و به همین جهت است که از زندگی مرفهی برخودارند، بلکه اگر احترامی هم وجود دارد از جانب کعبه خواهد بود. بنابراین ما چند صباحی این گروه را از متاعِ اندک دنیا بهره­ مند ساخته و سپس آنان را به قهرِ موت أخذ نموده، به حشر در آورده[2] و به عذاب آتش می­کشانیم.[3]

آری، همه­ ی ساکنان مکه از ثمرات و روزی­های مکه بهره­ مند خواهند شد،‌ با این تفاوت که بهره مندی مؤمنان متصل به آخرت شده واز رفاه اُخرویِ جاودان بهره­مند می­شوند امّا کفار، بهره­وری دنیوی اشان به عذاب اخروی متصل خواهد شد.



[1]. همان، ص583.

[2]. ر.ک: بلاغى نجفى، محمد جواد(1420هـ ق)ج‏1، ص127.

[3]. طیب، سید عبدالحسین‏(1378هـ ش)ج‏2، ص192 و 193.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۷/۰۴/۰۵
سعید شریف دینی

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی