تفاوت مفهومِ واژگانِ «ولایت» و «نصرت» در آیه ی 120 سوره ی بقره
«مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیر»؛ سؤال: بین دو مفهومِ «ولایت» و «نصرت» چه تفاوتی برقرار است؟
جواب: به دو فرق اشاره میشود:
الف) «ولایت» در جایی است که انسان توان انجام هیچ کاری را نداشته باشد. نظیر نوزادی که تا زمان بلوغ و تکلیف، لازم است از ولایت پدر برخوردار باشد زیرا از نظر شرع و عقل توان انجام هیچ عملی را نخواهد داشت. اما «نصرت» در جایی است که فردِ تحت تکلف، بخشی از کارهای خود را میتواند برعهده گیرد اما از جوانب دیگر، کمبود هایی احساس میکند که با نصرت دیگران آنها را جبران میکند، نظیر جوانی که در طول زندگی از نصرت پدر خویش برخوردار است اما با این حال بخشی از امور خویش را نیز میتواند برعهده گیرد.[1]
ب) «ولایت» در حوزه ی حفظ و نگهداری است. بر این اساس، موضوعاتی همچون؛ نماز، روزه، حج، و سایر امور... بدون ولایت و امامت، حفظ نشده و اصالتشان را از دست خواهند داد. بنابراین، «ولایت» به عنوان یک رکن- که در فروعات دینی هم وارد شده است- از مسائل بسیار مهم و حیاتی به شمار میرود. اما «نصرت»، در قلمرو إعانت و دستگیری است؛ نظیر سربازانی که در خط مقدم بوده و با وجود قلّتِ نفرات اما به امید نصرتِ پروردگار از حریم اسلام دفاع میکنند. همچنین؛ نصرت حق تعالی در جنگ آن است که روحیهی رزمندگان اسلام را با وعدهی پیروزی نهایی بالا میبرد، سربازان اسلام را در دیدگان لشگر کفر چند برابر میکند، و رعب و وحشت از سربازان دین را در دل کفار میاندازد.