بر آستان حضرت دوست

مطالب علمی و مذهبی
شنبه, ۲۱ بهمن ۱۳۹۶، ۰۷:۱۵ ب.ظ

اهتمام داشتن به امر مساجد در آیه ی114 سوره ی بقره

«مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ»؛ کلمه­ ی «مَنَعَ»- فعل ماضی- یعنی از چیزی دست برداشت و منصرف شد.[1] و همچنین؛ به معنای مصدریِ «بازداشتن» نیز آمده است.[2] چنان­که بسیاری از لغویّون این کلمه را به معنای «وجود حائل بین شخص و چیزی که آن را اراده کرده» معنا نموده­ اند.[3] واژه­ی مزبور با کلماتی همچون؛ «بخشیدن» و «عطا کردن»[4] در تضاد است؛ وقتی که می­گوییم: «رجل مانع أو منّاع»، یعنی مردی که بخیل است.[5]

و حال آن که؛ واژه­ی «مَنِیع» برخلاف کلمه­

ی «مَنْع» معنا می­شود؛ چنان­که ­«رَجُلٌ مَنیِع» به مردی گفته می­شود که در اوج عزت و توانایی است[6] به طوری که راهی به سوی او نیست. همچنین؛ «حِصنٌ مَنِیع» به معنای دژ تسخیرناپذیر است که دسترسی به آن غیرمقدور خواهد بود.[7] مؤنث این واژه، «مَنِیعة»- أی؛ «إمرأةٌ مَنیعَة»[8]- است. همچنین؛ اضافه­ ی «مساجد» به «الله» تشریفی است،[9] نظیر اضافه­ ی «بیت» به «ی» در آیه ­ی «طَهِّر بَیْتِیَ لِلطَّائِفینَ»«بقره/125».[10]

حاصل آن که؛ یکی از قوانین اسلام، دفاع و مقابله با افرادی است که اسبابِ منع و بسته شدن مراکز فرهنگی و دینی اسلام را فراهم آورده، موجب تخریب و ویرانی آنها می­شوند. و این، حرکتی است که نتیجه­اش رواج و فساد تدریجی در سرزمین­های اسلامی خواهد بود. در حالی که مسجد، مهمترین و اصلی­ترین جایگاه برای رشد دین و مرکز کانون پرورش فرهنگ ناب اسلام است. تمسک به مساجد الهی به عنوان یک پشتوانه و ریسمان محکم، از انسان در برابر جمیع حوادث و فتنه­های رنگارنگ محافظت نموده، راه مبارزه و مقابله با مانعین و دشمنانِ دین را به او می­آموزاند.



[1]. بستانی، فؤاد افرام(1370هـ ش)ص129.

[2]. قرشى، سید على اکبر(1371هـ ش)ج‏6، ص292.

[3]. اب‍ن ‌م‍ن‍ظور، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ م‍ک‍رم‌‏(1414هـ ق)ج‏8، ص343؛ طوسى، محمد بن حسن(قرن14ق)ج‏1، ص417؛ همچنین، ر.ک: مصطفوى، حسن‏(1430هـ ق)، ج‏11، ص179.

[4]. اب‍ن‌ م‍ن‍ظور، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ م‍ک‍رم‌‏(1414هـ ق)ج‏8، ص343؛ قرشى، سید على اکبر(1371هـ ش)ج‏6، ص292؛ طریحی، فخر الدین بن محمد(1380هـ ش)ج‏4، ص۳۹۴.

[5]. راغب اصفهانی، حسین بن محمد(1412هـ ق)ص779.

[6]. ر.ک: طوسى، محمد بن حسن(قرن14ق)ج‏1، ص417؛ همچنین، ر.ک: طبرسى، فضل بن حسن‏(1372هـ ش)ج‏1، ص360؛ و نیز، ر.ک: ال‍ف‍راه‍ی‍دی، ‌ال‍خ‍ل‍ی‍ل ‌ب‍ن‌ اح‍م‍د(1409هـ ق)ج‏2، ص163.

[7]. بستانی، فؤاد افرام(1370هـ ش)ص875.

[8]. طوسى، محمد بن حسن(قرن14ق)ج‏1، ص417؛ ال‍ف‍راه‍ی‍دی، ‌ال‍خ‍ل‍ی‍ل ‌ب‍ن‌ اح‍م‍د(1409هـ ق)ج‏2، ص163؛ طبرسى، فضل بن حسن‏(1372هـ ش)ج‏1، ص360.

[9]. ابوالفتوح رازى، حسین بن على‏(1408هـ ق)ج‏2، ص120.

[10]. مکارم شیرازى، ناصر(1421هـ ق)ج‏1، ص379.



نوشته شده توسط سعید شریف دینی
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم

بر آستان حضرت دوست

مطالب علمی و مذهبی

«مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ»؛ کلمه­ ی «مَنَعَ»- فعل ماضی- یعنی از چیزی دست برداشت و منصرف شد.[1] و همچنین؛ به معنای مصدریِ «بازداشتن» نیز آمده است.[2] چنان­که بسیاری از لغویّون این کلمه را به معنای «وجود حائل بین شخص و چیزی که آن را اراده کرده» معنا نموده­ اند.[3] واژه­ی مزبور با کلماتی همچون؛ «بخشیدن» و «عطا کردن»[4] در تضاد است؛ وقتی که می­گوییم: «رجل مانع أو منّاع»، یعنی مردی که بخیل است.[5]

و حال آن که؛ واژه­ی «مَنِیع» برخلاف کلمه­

ی «مَنْع» معنا می­شود؛ چنان­که ­«رَجُلٌ مَنیِع» به مردی گفته می­شود که در اوج عزت و توانایی است[6] به طوری که راهی به سوی او نیست. همچنین؛ «حِصنٌ مَنِیع» به معنای دژ تسخیرناپذیر است که دسترسی به آن غیرمقدور خواهد بود.[7] مؤنث این واژه، «مَنِیعة»- أی؛ «إمرأةٌ مَنیعَة»[8]- است. همچنین؛ اضافه­ ی «مساجد» به «الله» تشریفی است،[9] نظیر اضافه­ ی «بیت» به «ی» در آیه ­ی «طَهِّر بَیْتِیَ لِلطَّائِفینَ»«بقره/125».[10]

حاصل آن که؛ یکی از قوانین اسلام، دفاع و مقابله با افرادی است که اسبابِ منع و بسته شدن مراکز فرهنگی و دینی اسلام را فراهم آورده، موجب تخریب و ویرانی آنها می­شوند. و این، حرکتی است که نتیجه­اش رواج و فساد تدریجی در سرزمین­های اسلامی خواهد بود. در حالی که مسجد، مهمترین و اصلی­ترین جایگاه برای رشد دین و مرکز کانون پرورش فرهنگ ناب اسلام است. تمسک به مساجد الهی به عنوان یک پشتوانه و ریسمان محکم، از انسان در برابر جمیع حوادث و فتنه­های رنگارنگ محافظت نموده، راه مبارزه و مقابله با مانعین و دشمنانِ دین را به او می­آموزاند.



[1]. بستانی، فؤاد افرام(1370هـ ش)ص129.

[2]. قرشى، سید على اکبر(1371هـ ش)ج‏6، ص292.

[3]. اب‍ن ‌م‍ن‍ظور، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ م‍ک‍رم‌‏(1414هـ ق)ج‏8، ص343؛ طوسى، محمد بن حسن(قرن14ق)ج‏1، ص417؛ همچنین، ر.ک: مصطفوى، حسن‏(1430هـ ق)، ج‏11، ص179.

[4]. اب‍ن‌ م‍ن‍ظور، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ م‍ک‍رم‌‏(1414هـ ق)ج‏8، ص343؛ قرشى، سید على اکبر(1371هـ ش)ج‏6، ص292؛ طریحی، فخر الدین بن محمد(1380هـ ش)ج‏4، ص۳۹۴.

[5]. راغب اصفهانی، حسین بن محمد(1412هـ ق)ص779.

[6]. ر.ک: طوسى، محمد بن حسن(قرن14ق)ج‏1، ص417؛ همچنین، ر.ک: طبرسى، فضل بن حسن‏(1372هـ ش)ج‏1، ص360؛ و نیز، ر.ک: ال‍ف‍راه‍ی‍دی، ‌ال‍خ‍ل‍ی‍ل ‌ب‍ن‌ اح‍م‍د(1409هـ ق)ج‏2، ص163.

[7]. بستانی، فؤاد افرام(1370هـ ش)ص875.

[8]. طوسى، محمد بن حسن(قرن14ق)ج‏1، ص417؛ ال‍ف‍راه‍ی‍دی، ‌ال‍خ‍ل‍ی‍ل ‌ب‍ن‌ اح‍م‍د(1409هـ ق)ج‏2، ص163؛ طبرسى، فضل بن حسن‏(1372هـ ش)ج‏1، ص360.

[9]. ابوالفتوح رازى، حسین بن على‏(1408هـ ق)ج‏2، ص120.

[10]. مکارم شیرازى، ناصر(1421هـ ق)ج‏1، ص379.

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۶/۱۱/۲۱
سعید شریف دینی

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی