دستبرد و تحریف بر اساس رأی شخصی

«ثُمَّ یُحَرِّ‌فُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَ هُمْ یَعْلَمُون»؛ این گروه منحرف بعد از آن که دستورات حق تعالی را فهمیدند از روی عناد و لجاجت آن را انکار کرده و سخنان او را از حقیقتِ آن میگرداندند و بر طبق خواسته و رأی خود برای مردم نقل مینمودند،[1] مثلاً میگفتند: ما صدای خدای موسی علیه السلام را شنیدیم که به موسی علیه السلام چنین دستور داد: «فرمان های مرا در آنجا که میتوانید انجام داده و آنجا که نمیتوانید ترک کنید».[2]

از تعبیرِ «مَا عَقَلُوهَ»- یعنی تعبیر به عقل- که در این بخش از آیه آمده است، چنین به دست میآید که آنان کلام خداوند را درک کرده و از این ناحیه هیچ ابهامی برای آنها نبوده است؛[3] «عَقَلوه، أی عَرَفوه و عَلَموه».[4] از اینرو جملهی «وَ هُم یَعلَمُون» مؤیّد این تفسیر است، یعنی این در حالی بود که آنان می دانستند در مقام تحریف کلام خدا بر آمده اند!

[1]. سبزوارى نجفى، محمد بن حبیب الله(1406هـ ق)ج‏1، ص97؛ سبزوارى نجفى، محمد بن حبیب الله‏(1419هـ ق)ص17.

[2]. نیشابورى، نظام الدین حسن (1416هـ ق)ج‏1، ص316؛ حقى بروسوی، اسماعیل(1405هـ ق)ج‏1، ص166؛ حائرى تهرانى، میر سید على(1377هـ ش)ج‏1، ص207.

[3]. بیضاوى، عبدالله بن عمر(1418هـ ق)ج‏1، ص89؛ ر.ک: بلاغى نجفى، محمد جواد(1420هـ ق)ج‏1، ص102؛ همچنین، ر.ک: فیض کاشانى، ملا محسن(1418هـ ق)ج‏1، ص46.