سجده ی آسمانی و زمینی
دوشنبه, ۲ مرداد ۱۳۹۶، ۰۴:۴۲ ب.ظ
چنانکه در آیه ی 15 از سوره ی رعد میفرماید: «وَ لِلَّهِ یَسْجُدُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأرْ‌ضِ طَوْعاً وَ کَرْ‌هاً وَ ظِلالُهُمْ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ»، حتّی سایه ی آنها هم حمد و سجده دارند، ضلالِ موجودات سماوی و أرضی همان آثاری است که از آنها ظاهر می شود؛ همانند شب و تاریکی آن، و روز و روشنایی آن.
بر همین مبنا، جای تعجب نیست اگر میبینیم؛ ستونی که پیامبر گرامی اسلام صل الله علیه و آله به آن تکیه داد، ناله سرداد، که بعدها آن را «ستون حنانه» نام نهادند.[1]
[1]. برای اطلاعات بیشتر، ر.ک: قمی، عباس(1414هـ ق)ج2، ص479؛ همچنین، ر.ک: اربلی، علی بن عیسی(1381هـ ق)،ج1، ص24.
تشکر از شما عالی
ولادت حضرت معصومه رو بهتون تبریک میگم
یا علی