مقصود از تفضیل بنی اسرائیل بر عالمیان

فرمود: «وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ»؛آیه 47 سوره ی بقره با توجه به این بخش از شریفه­ی مذکور، باید به چند مطلب اشاره نمود:

الف) یکی از برجسته­ترین نعمات الهی بر بنی اسرائیل، نعمت فضیلت و برتری آنان بر جهانیان- یعنی بر مردم عصر و زمان خودشان- است و این برتری یا به خاطر نعمتهای مادی و معنوی آنهاست و یا بدین جهت است انبیای بسیاری از میان آنها مبعوث شد.

ب) مراد از «عالَمِین»، مردم زمان خود بنی اسرائیل است که نعمت فضیلت و برتری بر جهانیان را به طایفه­ ی بنی اسرائیل داد، خواه این برتری به خاطر نعمت­های مادی و معنوی باشد و یا به خاطر این امر که خداوند انبیای بسیاری را از میان آنها مبعوث کرده است.

ج) دلیل بر این سخن که مقصود از «عالَمِین»، افراد زمان خود بنی اسرائیل- یعنی زمان حضرت موسی علیه السلاماست نه همه­ ی ادوار و زمان­ها تا روز قیامت، آن- است که؛ خدای تعالی اسلام را بر همه امت­ها برتری داده و هیچ امتی را به اندازه­ی اسلام، کرامت و فضیلت نداده است، چنان­که فرمود: «کُنتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ»«آل عمران/110»، و یا این آیه­ که فرمود: «جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَکُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ»«بقره/143».